Berner Sennenhond

Alles wat je wil weten over de Berner Sennenhond

De Berner Sennenhond is een echte werkhond uit het boerenland van Zwitserland. Ze werden gefokt om vee te hoeden, karren te trekken, te dienen als waakhonden, en trouwe metgezellen te zijn. Ze zijn een van de vier verschillende soorten Zwitserse Berghonden, en de enige met lang haar.

De Berner Sennenhond dankt zijn naam aan het kanton Bern. Het is een groot en stevig hondenras met een vriendelijke en kalme houding, en ze blinken uit in conformatie, gehoorzaamheid, speuren, schapendrijven, en karting wedstrijden.

Een nieuwe hondenouder kan worden aangetrokken door de vriendelijke houding, intelligentie en trainbaarheid van dit ras. Echter, nieuwkomers moeten voorzichtig zijn. Vanwege hun grootte en hoge energie, kunnen Berner Sennenhonden moeilijk te hanteren zijn. Als gevolg daarvan worden ze niet graag de hele dag in een appartement opgesloten. Ze kwijlen veel en moeten dat af en toe van hun gezicht laten vegen.

De honden van dit ras zijn uitstekende waakhonden, ze hebben ook de neiging om te blaffen – veel. Ze kunnen kleinere dieren willen achtervolgen en ruw spelen, ondanks het feit dat ze vrij zachtaardig zijn wanneer ze volledig volwassen en goed opgeleid zijn.

Dit ras zal echter onvoorwaardelijke liefde en loyaliteit tonen aan een ervaren huisdier ouder die de energie van de Berner kan evenaren, open ruimte kan bieden, de verzorging kan bijhouden, en tijd en moeite kan steken in de training. Een goed opgevoede Berner is een prachtige metgezel die het hele gezin zal omarmen. Ze zijn dol op kinderen en zullen zelfs nieuwkomers in huis hartelijk verwelkomen als ze voldoende socialisatietraining hebben gehad.

Er zijn niet veel hondenrassen met een sterkere neiging tot vriendelijkheid. Als u de uitdaging aandurft, zult u er geen spijt van krijgen een Berner Sennenhond aan te schaffen.

Bekijk alle eigenschappen van de Berner Sennenhond hieronder!

Algemene informatie

Geschiedenis van de Berner sennenhond

De Molosser, een oeroud ras, valt op als een van de meest aanpasbare, goed bereisde, en invloedrijke in de ontwikkeling van een verscheidenheid van Mastiff-achtige honden, waaronder Berners.

De vier Zwitserse Sennenhund rassen (Appenzeller Sennenhund, Entlebucher Sennenhund, Grote Zwitserse sennenhond, en Berner Sennenhund) zouden ontstaan zijn uit kruisingen tussen boerenhonden uit de Zwitserse Alpen en de Molosser of Mastiff-type honden die de Romeinen meebrachten toen ze in de eerste eeuw v. Chr. de Alpen binnenvielen.

De Berner werkt waarschijnlijk al meer dan 2.000 jaar op Zwitserse boerderijen, stilletjes weggestopt op kleine bedrijven in de Alpen, karren trekkend, vee begeleidend, op wacht staand, en de eigenaars trouw gezelschap biedend.

In 1888 was nog maar 36% van de Zwitserse bevolking in de landbouw werkzaam, en de vraag naar een sterke hond die vee kon hoeden en een kar geladen met goederen kon trekken was afgenomen. In 1899 raakten de Zwitsers echter geïnteresseerd in het behoud van hun inheemse rassen en richtten de Berna hondenclub op. Fokkers van een verscheidenheid aan rashonden behoorden tot de leden van de groep.

De Zwitserse Hondenclub sponsorde een show in Ostermundigen in 1902 om de aandacht te vestigen op Zwitserse bergrassen. Twee jaar later boekten de rassen belangrijke vooruitgang als gevolg van verschillende gebeurtenissen: De Zwitserse hondenclub sponsorde een klasse voor Zwitserse “herdershonden”, waartoe ook Berghonden behoorden, op een internationale hondententoonstelling in Bern. Dit was ook het eerste jaar dat deze honden de bijnaam “Berner Sennenhond” kregen. De Berner Sennenhond werd nog datzelfde jaar door de Zwitserse Kennel Club als ras erkend.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden hondenshows en fokken op een laag pitje gezet ten gunste van de oorlogsinspanningen. Na de oorlog werden de eerste Berner Sennenhonden echter verhuist, eerst naar Nederland en daarna naar de Verenigde Staten, ondanks het feit dat het ras nog niet erkend was door de Amerikaanse Kennel Club.

Twee Britse fokkers begonnen Berners te importeren in 1936, en het eerste nest Berner pups werd in Engeland geboren. Bovendien importeerde de Glen Shadow kennel in Louisiana in 1936 een teefje en een reu Berner uit Zwitserland. Begin 1937 had Glen Shadow een brief van de AKC ontvangen waarin stond dat de Berner Sennenhond als nieuw ras in de Working Class was aanvaard.

De Tweede Wereldoorlog stopte de vooruitgang van het ras buiten zijn geboorteland nog eens, maar de invoer en registratie werden in de Verenigde Staten na 1945 hervat.

De Bernese Mountain Dog Club of America werd opgericht in 1968, met 62 leden en 43 geregistreerde Berners. Drie jaar later telde de club meer dan 100 leden. Intussen werd het ras, dat tijdens de Tweede Wereldoorlog in Engeland uitgestorven was, opnieuw geïntroduceerd.

Berner Sennenhond beschrijving

Met hun flitsende driekleurige vacht en witte “Zwitserse kruis” op de borst is de Berner Sennenhond, liefkozend de Berner genoemd (en in hun Zwitserse thuisland bekend als de Berner Sennenhund), onmiddellijk herkenbaar. Onder die prachtige vacht zit een sterke hond die goed geschikt is voor zwaar werk: Deze lieve, zachtaardige honden worden in Zwitserland van oudsher gebruikt als herders en trekhonden.

Oorspronkelijk werd de Berner gebruikt om vee te drijven, gezinnen te beschermen, en karren geladen met goederen te trekken om te verkopen in nabijgelegen dorpen. Hoewel het goedgemanierde, harde werkers zijn, stonden ze aan het begin van de twintigste eeuw op uitsterven, toen andere vervoermiddelen beschikbaar werden voor de boeren. Gelukkig zette een kleine groep liefhebbers zich in om het ras in leven te houden.

De Berner is niet alleen opvallend aantrekkelijk, maar heeft ook een geweldig temperament. Ze staan bekend om hun trouw, genegenheid, gretigheid om te behagen, en intelligentie. Ze zijn eenvoudig te trainen als je ze voldoende tijd geeft om na te denken over wat je wilt dat ze doen. Het belangrijkste is dat ze een positieve kijk op het leven hebben.

Als ze met het gezin spelen, is de Berner kalm en kunnen ze soms een beetje dommig zijn. Ze schieten goed op met kinderen van alle leeftijden en volwassenen, maar ze passen niet goed bij mensen die in appartementen wonen of geen grote, omheinde tuin hebben waar ze kunnen spelen. De Berner moet bij zijn gezin kunnen wonen in plaats van opgesloten te worden in een buitenkennel. Ze zijn het meest tevreden als ze aan alle gezinsactiviteiten kunnen deelnemen.

Omdat ze gefokt werden om werkhonden te zijn, leren Berners graag en zijn ze gemakkelijk af te richten. Omdat ze vrij groot worden – ongeveer 45 kg als ze volwassen zijn – zijn vroege gehoorzaamheidstraining en socialisatie aan te raden. Toekomstige eigenaars moeten zich ervan bewust zijn dat de Berner een trage groeier is, zowel lichamelijk als geestelijk, en dat ze nog enige tijd puppyachtig kunnen blijven. Verder heeft de Berner een “zachte” persoonlijkheid; hun gevoelens worden gemakkelijk gekwetst, en ze reageren niet goed op harde correcties.

Berners hebben vaak een korte levensduur, ondanks hun schoonheid en uitstekende temperament – of misschien juist vanwege deze kwaliteiten. Het ras heeft een kleine genenpoel, wat geleid heeft tot een hele reeks gezondheidsproblemen, veroorzaakt door inteelt. Naarmate meer mensen zich bewust worden van het ras, worden veel honden met gezondheidsproblemen gefokt met weinig of geen oog voor de gevolgen voor het ras als geheel. Wie overweegt een Berner Sennenhond aan te schaffen moet oppassen dat hij onverantwoordelijke fokpraktijken niet steunt.

Berner Sennenhond karakter

De Berner is een liefdevolle, intelligente, en waakzame hond. Ze zijn ook zachtaardig, kalm, en vergevingsgezind. Ze zijn graag bij het gezin en gedijen goed als ze bij gezinsactiviteiten worden betrokken. Een van zijn meest opvallende kenmerken is zijn grote omvang, en natuurlijk is vroege training essentieel om ze te leren hoe ze zich in huis en met mensen behoorlijk moeten gedragen. Ze worden langzaam volwassen.

De Bernersennen is fel beschermend voor hun gezin, maar ze zijn meestal niet agressief. Omdat Berner puppy’s afstandelijk kunnen zijn tegenover vreemden en over het algemeen verlegen, is het van cruciaal belang ze bloot te stellen aan een grote verscheidenheid van mensen, dieren, en situaties.

Een verscheidenheid van factoren beïnvloedt het temperament, waaronder erfelijkheid, training, en socialisatie. Puppy’s met een goed temperament zijn nieuwsgierig en speels, gretig om mensen te benaderen en door hen vastgehouden te worden.

Ontmoet en breng altijd tijd door met een hond die je van plan bent te adopteren om je ervan te overtuigen dat ze aangename temperamenten hebben waarmee je je op je gemak voelt. Het ontmoeten van broers en zussen of andere familieleden van de ouders is ook gunstig om te bepalen hoe een pup als volwassene zal zijn, hoewel dit niet altijd mogelijk is als je adopteert uit een asiel.

Berners hebben, net als alle honden, vroege socialisatie (blootstelling aan een verscheidenheid van mensen, bezienswaardigheden, geluiden, en ervaringen) nodig als ze jong zijn. Socialisatie zorgt ervoor dat je Berner pup zich ontwikkelt tot een welgevormde hond.

Ze inschrijven op de puppy cursus is een prima plek om te beginnen. Regelmatig gasten uitnodigen, en ook je hond meenemen naar drukke parken, winkels die honden toelaten, en op ontspannen wandelingen om buren te ontmoeten, zal ze helpen hun sociale vaardigheden te verbeteren.

Berner sennenhond beweging

Berners zijn ongeschikt voor het wonen in appartementen of flatgebouwen. De beste optie is een huis met een grote, veilig omheinde tuin. Berners hebben veel energie omdat het werkhonden zijn. Naast het spelen op het erf hebben ze minstens 30 minuten krachtige lichaamsbeweging per dag nodig; driemaal die hoeveelheid houdt deze sterke hond en in topconditie.

De Berner, met zijn dikke, knappe vacht, is een natuurlijke aanleg voor koude klimaten. Ze spelen graag in de sneeuw. Ze zijn vatbaar voor een hitteberoerte door zijn zwarte vacht en grote afmetingen. Laat ze niet krachtig bewegen als het extreem warm is; beperk hun lichaamsbeweging in plaats daarvan tot de vroege ochtend of avond als het koeler is. Houd ze overdag koel door binnen ventilatoren of airconditioning te gebruiken of buiten in de schaduw.

Als je een Berner puppy opvoedt, moet je extra voorzorgsmaatregelen nemen. Berners, zoals veel honden van grote rassen, groeien ze snel tussen de leeftijd van vier en zeven maanden, waardoor ze vatbaar zijn voor botaandoeningen en verwondingen. Ze gedijen goed op een hoogwaardige, caloriearme voeding die voorkomt dat ze te snel groeien.

Laat de Berner pup bovendien niet rennen en spelen op harde oppervlakken (zoals stoeptegels), buitensporig springen, of zware lasten trekken tot ze minstens twee jaar oud zijn en hun gewrichten volledig gevormd zijn. Gewoon op het gras spelen is aanvaardbaar, net als puppy behendigheidsklassen.

Voeding

Een dieet voor de Berner Sennenhond moet afgestemd zijn op een groot ras met hoge eisen aan energie en beweging. Voor advies over wat je je Berner Sennenhond moet voeren en de juiste portiegrootte, raadpleeg je dierenarts of een professionele voedingsdeskundige. Hun voedingsbehoeften veranderen naarmate ze vorderen in de puppytijd, de volwassenheid en de seniorentijd. Houd de voedingsbehoeften bij.

Verzorging en vachtkleur

De vacht van de Berner is absoluut prachtig: een dikke dubbele vacht met een langere bovenvacht en een wollige ondervacht. Het grootste deel van het lichaam van de Berner is bedekt met gitzwart haar met rijke roest- en helderwitte accenten. Er is meestal een omgekeerde kruisvormige witte aftekening op de borst, een witte bles tussen de ogen, en wit op het uiteinde van de staart.

Schoonheid heeft echter een prijs, en in dit geval is de Berner een verhaarder. Ze verharen het hele jaar door matig, maar hevig in de lente en de herfst. Meerdere keren per week je hond borstelen vermindert de hoeveelheid haar in huis en houdt de vacht schoon en klitvrij. Een bad om de drie maanden en je houdt hun uiterlijk netjes.

Poets de tanden van je Berner minstens twee keer per week om tandsteen en de bacteriën die erin leven te verwijderen. Twee keer per dag poetsen is nog beter als je tandvleesontsteking en slechte adem wilt voorkomen.

Als de nagels van je hond niet op natuurlijke wijze slijten, knip ze dan eens per maand om pijnlijke scheuren en andere problemen te voorkomen. Ze zijn te lang als je ze op de vloer kunt horen klikken. Hondennagels bevatten bloedvaten, dus te ver knippen kan bloedingen tot gevolg hebben, en je hond kan weigeren mee te werken als de volgende keer de nagelknipper tevoorschijn komt. Dus, als je niet gewend bent om hondennagels te knippen, vraag dan advies aan een dierenarts of trimsalon.

De oren moeten wekelijks gecontroleerd worden op roodheid of geur, die op een infectie kunnen wijzen. Gebruik bij het schoonmaken van de oren van je hond een watje bevochtigd om infecties te helpen voorkomen. Steek niets in de gehoorgang; maak in plaats daarvan de buitenkant van het oor schoon.

Als je Berner een puppy is, begin je ze eraan te wennen dat ze geborsteld en onderzocht worden. Behandel hun pootjes vaak – honden zijn gevoelig voor hun pootjes – en inspecteer hun mond. Maak van het verzorgen een plezierige ervaring vol lof en beloningen, en je legt de basis voor gemakkelijke dierenartsonderzoeken en andere handelingen als ze volwassen zijn.

Controleer op zweertjes, uitslag, of tekenen van infectie zoals roodheid, tederheid, of ontsteking op de huid, neus, mond, en ogen, en voeten terwijl je ze verzorgt. Er mag geen roodheid of afscheiding in de ogen zijn. Je grondig wekelijks onderzoek helpt je om mogelijke gezondheidsproblemen vroegtijdig op te sporen.

Kinderen en andere dieren

De Berner is een uitstekend gezinshuisdier omdat ze meestal zacht en aanhankelijk zijn met kinderen die zacht en voorzichtig met dieren omgaan. Omdat ze zo groot zijn, kunnen ze per ongeluk heel jonge of kleine kinderen stoten of omver lopen.

Zoals bij elk ras moet je kinderen leren hoe ze honden moeten benaderen en aanraken, en altijd toezicht houden op interacties tussen honden en jonge kinderen om bijten of aan oren of staart trekken van een van beide partijen te voorkomen. Leer je kind om nooit een hond te benaderen die aan het eten of slapen is, of te proberen het eten van de hond te pakken. Geen enkele hond, hoe vriendelijk ook, mag alleen gelaten worden met een kind.

De Berner schiet goed op met andere huisdieren, maar hoe groter het verschil in grootte, hoe meer toezicht en training nodig is om iedereen veilig te houden.

Conclussie

We hopen dat jij nu een duidelijk beeld hebt gekregen over de Berner sennenhond. Het is een mooi ras dat graag werkt. Deze hond houd ervan om bezig te zijn met zijn familie en overal bij betrokken te worden.

Kruisingen met de Berner Senner

• Bernedoodle rasbeschrijving